بهار زندگی

بهار زندگی آخر خزان شد

قد سروش به مانند کمان شد

چرا پژمرده گشته پیکر او

گلانش پرپر از جبر زمان شد

کجا رفت بلبل شوخ رمیده

دلش آزرده از آن بوستان شد

چه کرد با او خدایا دیر غربت

طنین ناله اش تا آسمان شد

شده ساکت در این شهر غم انگیز

که داستانش کلام هر دهان شد

هزار روز سیاه در سرنوشت اش

که فریاد و فغان اش در جهان شد

کند گریان همه بر حال زارش

اساس هم مقصداش شعر البیان شد

 اسد 1379 پاریس